„Gdy błysną gwiazdy na niebie
i cisza wokół nastanie,
klęknę i zmówię za ciebie
„Wieczne odpoczywanie”(…)”
Leszek Majewski
Ubożeje „Echo Kresów”. Dekada tenorów zanika odkąd Bóg okrywa ją jak pianista klawisze filcem. Trudno żegnać na zawsze kogoś, kto jeszcze mógł być z nami. Za kilka dni świętowalibyśmy Andrzeja urodziny. Może nie tak uroczyście jak mamy w zwyczaju, ale mając na względzie Jego ciężką chorobę, wyśpiewali byśmy „plurimos annos” z całej kresowej duszy kontaktując się wirtualnie. Jaki był zapytacie? Życzliwy i otwarty, cieszący się powszechną sympatią. W trudnych sytuacjach mogliśmy liczyć nie tylko na dobre słowo, ale przede wszystkim na konkretną pomoc i wsparcie. Ujmował swoją troska o rodzinę, a zwłaszcza o swoją Terenię. Podziw budziła Jego wszechstronna wiedza. Cóż powiedzieć więcej? Niestety jesteśmy śmiertelni – tego nie zmieni. Jednak śmierć nietuzinkowego kolegi budzi w nas wielki smutek i żal. Żal, że nasze słowa już nie zderzą się z Jego, że nie wymienimy uśmiechów i żartów, nie uściskamy, nie staniemy wspólnie na deskach scen… dużo by tak wymieniać. Nie chcemy się żegnać, bo liczymy na spotkanie po drugiej stronie życia. Mając w pamięci zdolności Andrzeja, wierzymy, że zorganizuje nam koncert kresowych piosenek dedykowany Bogu.
Koleżanki i koledzy z Echa Kresów oraz Stowarzyszenia Przyjaciół Chóru Echo Kresów
