Za nami piąta setka kilometrów na resorach autobusu. Tyły w większości śpią, garderoba na wieszakach dynda, a główny subiekt podróżującej trupy duma „kto kupi cegłówkę za złotówkę”?

Jawne komplety rozpoczęte!

Maestro wyciska ostatnie poty, maglujemy nowy repertuar i szlifujemy stary. Jak na galerach, życie na warsztatach wypełnione jest pracą, pracą i jeszcze raz pracą. Kołki w zęby, tempo 40! Tylko w przerwach łapiemy za miski. Niektórym marzy się grzybobranie, ale z mydłem w ręce. Naczelny archeolog „Echa Kresów” dokopuje się do starych nutek, aby na kresowej Gali zaprezentować dawnych pieśni czar.

Bez pracy nie ma kołaczy. Jak się rzekło, tylko po zachodzie słońca możemy upolować kiełbaskę na patyku. Niektórzy smażą kresowe nuty, inni wywijają hołubce, zdzierają gardła ryzykując karnego jeżyka w kącie u Adaśka.

Tajna operacja rozpoczęta. Jóźku zaginął! Chciał Afryki zwiedzić brzeg. Pażerny na kubity, pażerny na banany w murzyńskie poszedł tany.

Intensywne poszukiwania trwały. Grupy zwiadowcze opanowały prom w Świnoujściu.

Indywidualni poszukiwacze na własnych pydałach dryndali po plażach i deptakach. Sygnały z powietrza nadawały tylko mewy.

Słona łza mi z oka spływa,

Kiedy Jóźka z nami ni ma.

Wtedy sobie giczołami,

Giczołami sobie kiwam.

Do pirata Rabarbara

Bałakała w łzach Barbara.

Nasi dają sygnał z wieży,

Jutro koncert jest w Trzebieży.

Jóźka zdybać si należy,

Już pod palmą nie poleży!

 

Oj, nie dano nam poleżeć – scena czekała! Koncert w trzebieskim plenerze miał swój klimat i urok.

Barwny korowód rajskich ptaków w „klatce” odfruwa do Szczecina.

Jak robić, to robić, ta na co czekać? Śpiewać nie gadać i nie robić hecy! I tak przykatulała si klawa wiara du Kościoła Najświętszego Zbawiciela w Szczecinie-Niebuszewie, by wysłuchać naszego koncertu.

 

Cała kresowa brać dostała wikt za bezdurnu na przykościelnym pikniku. Jak si nawsuwali, nawtrajali, bo futrowali tu du uporu i jak tyż napili si jeszczy kapeciuńciu kawuńci, to poczuli si jak u mamy. I było im czeguś bardzo przyjemni.

Chciał nie chciał, przyszło musowo ud Szczecina si uddalić. Hecowna mina u naszy Gieni – wracamy razem, radośni, spełnieni.

Autorzy zdjęć: A. Szargut, T. Luszawski, A. Wołkowski